سپردن عیسی ﵇ به ﷲ ﷻ در بیت المقدس

وقتیکه طفل در روز هشتم ختنه شد، همان گونه که قبل از حمل گرفتن مریم ﵂ جبرائیل ﵇ برایش فرموده بود، نام او را عیسی گذاشتند.

چهل روزه گی طفل مبارک تکمیل شد. مطابق حکم تورات، هر زن باید پسر اول خود را به ﷲ ﷻ وقف میکرد. پس به همین سبب یوسف نجار و مریم ﵂ هم عیسای کوچک را به اورشلیم بردند، تا او را به ﷲ ﷻ وقف کنند. به همین ترتیب مریم ﵂ و یوسف نجار این حکم تورات را هم بجا آوردند، که دو کبوتر و یا دو قمری قربانی شود.

در اورشلیم شخص صالح و پرهیزگاری به نام شمعون زنده گی میکرد. او تمام زنده گی خود را در این انتظار سپری کرده بود که نمایندۀ وعده شدۀ ﷲ ﷻ المسیح می آید و بنی اسرائیل را رهایی میبخشد. روح مقدس ﷲ ﷻ بر او نازل شده، و به الهام برایش گفته شده بود: «تا نمایندۀ خاص من المسیح را به چشم خود نبینی، نخواهی مُرد.» وقتیکه مریم ﵂ و یوسف نجار برای بجا کردن حکم شریعت، عیسای کوچک را به بیت المقدس آوردند، شمعون هم به رهنمایی روح مقدس ﷲ ﷻ به بیت المقدس آمده بود. وی طفل مبارک را در آغوش گرفت. حمد و ثنای ﷲ ﷻ را ادا کرد و گفت: ای مالک! حال مطابق وعدۀ خود بنده ات را از این دنیا رخصت کن، زیرا من نجات دهندۀ فرستاده شدۀ ترا با چشمان خود دیدم، که تو او را برای تمام مردم مقرر کرده ای. این طفل به اقوام دنیا نور باز کنندۀ چشم خواهد بود و برای قوم برگزیده ات * بنی اسرائیل مایۀ سربلندی خواهد شد.

با شنیدن این سخنان شمعون، مریم ﵂ و یوسف نجار بسیار حیران شدند. سپس شمعون برای آنها دعا کرد و به مریم ﵂ فرمود: این پسر سبب عروج و یا زوال بسیاری از بنی اسرائیل خواهد شد. از جانب ﷲ ﷻ یک نشانه خواهد شد، ولی بسیار مردم با وی مخالفت خواهند کرد. به سبب این مخالفت قلب تو با خنجر غم زده خواهد شد، مگر در پایان وی سخنان دلهای مردم را افشا خواهد کرد.

در این وقت یک زن دیندار به نام بی بی حنا که ﷲ ﷻ به او الهام میکرد، نزد آنها آمد. او دختر فنوئیل از قبیلۀ اَشیر بود. در سال هفتم ازدواجش بیوه شده بود. از همان وقت در بیوه گی عمر باقی ماندۀ خود را در بیت المقدس صرف عبادت کرده بود. شب و روز به روزه گرفتن و دعا کردن مشغول بود. این وقت هشتاد و چهار ساله بود. زمانیکه بی بی حنا عیسای کوچک را دید، شکر ﷲ ﷻ را ادا کرد و به تمام کسانی که در انتظار رهایی بنی اسرائیل بودند، از تولد المسیح وعده شده خبر داد.

*خداوند ﷻ به قوم بنی اسرائیل فضیلت بخشیده بود و آنها را نسبت به تمام اقوام دنیا برتری داده بود. این کار به اساس آن عهد و پیمان صورت گرفته بود، که خداوند ﷻ نخست با ابراهیم ﵇ و بعد با موسی ﵇ بسته بود. هدف عهد و پیمان این بود، که بنی اسرائیل باید احکام خداوند ﷻ را بالای خود عملی کنند و نام خداوند ﷻ را در میان اقوام دیگر بدرخشانند.